Երեխա-ծնող կապը հոգեբանության կողմից ուսումնասիրվող թերևս կարևորագույն կողմերից է, որտեղ անհրաժեշտ է ի սկզբանե պարզել
ծնողի վերաբերմունքը սեփական երեխայի հանդեպ,
ծնողի՝ նախկին երեխա կարգավիճակի առանձնահատկությունները,
ընտանեկան մոդելը,
սեփական երեխայի հետ համագործակցությունը,
վերջինիս սպասված և ընդունված լինելու փաստը:
Մյուս կողից երեխայի կողմից հետադարձ կապը ծնողի հետ հուզական հարաբերություններում, մի շարք ժառանգական առանձնահատկություններ, պատրաստակամությունը ունենալ արդյունավետ ծնող-երեխա հարաբերություններ: