ՆԵՎՐՈԶ, ԻՆՉՊԵՍ ԵՆ ԴՐՍԵՎՈՐՎՈՒՄ ՆԵՎՐՈԶԻ ՏԱՐԲԵՐ ՏԵՍԱԿՆԵՐԸ
Խուճապ-Խուճապը փակուղու փոխաբերությունն է, այսինքն` մարդն իր մտքերով իրեն մտցնում է փակուղի, օրգանիզմի համար տարբերություն չկա արդյոք ինչ-որ մեկը ռեալ հարձակվում է, թե այդ ամենը միայն գլխում է: Ախտանիշներն են` ադրենալինի ազդեցությունը:
Կոնցեռոֆոբիա, հիպոխոնդրիա` կինը գանգատներ ունի ուռուցքով պայմանավորված վախից: Ինչ-որ ժամանակ նա նկատել է, որ իր տղամարդը այնպիսին չէ, ինչպիսին ինքը պատկերացնում էր: Նա ունի ընտանիքի օրինակելի մոդել: Նրա մայրն ու հայրը բարձր բարոյականություն ունեցող մարդկանց օրինակ են: Այս օրինակը նա ներառում է իր աշխարհայացքի և այսօրվա ընտանիքի մեջ: Սակայն որոշ ժամանակ անց նա հասկանում է, որ սխալվել է ամուսնու ընտրության մեջ, նա չի կարողանում ընդունել այն փաստը, որ իր ընտանիքը այնպիսին չէ, ինչպիսին պետք է լիներ, այսինքն` ինչպես հայրական ընտանիքը: Առաջանում է հույզ` գրգռվածություն, զայրույթ: Ամուսինը չի գիտակցում կնոջ համոզմունքները, իսկ կինը չի կարողանում գիտակցել, որ ամուսինը չի կարող լինել այնպիսին, ինչպիսին ինքն է կամենում: Եվ որպեսզի չգիտակցի դա, նրա նևրոտիկ անձը ընտրում է որոշում կայացնողի ֆունկցիան:
Ագորաֆոբիա: Կինը տանից դուրս չի գալիս.
1. Նա մեծացել է առանց հոր:
2. Ինչպես է ընտրում ամուսնուն՝ ընտրում է այնպիսի տղամարդու, ով կստանձնի պաշտպանի, հենարանի դերը, կաջակցի ամեն հարցում, ում հետ նա կունենա վստահության և ստաբիլության զգացում:
3. Ինչ-որ պահի կնոջ և ամուսնու միջև եղած հարաբերական տարածությունը մեծանում է:
4. Սեռական հարաբերությունները նույնպես դառնում են ոչ այնքան լիարժեք:
5. Ի հայտ է գալիս հույզ՝ կարևոր օբյեկտ կորցնելու վախ:
6. Ամուսինը գնում է գործուղման և կնոջ մոտ սկսվում է առաջին ‹‹խուճապի նոպա››՝ նա միաժամանակ զանգահարում է շտապօգնություն և ամուսնուն: Այսպիսով սկսվում է ամուսնու մանիպուլյացիան:
7. Կնոջ վիճակը կարգավորվում է, երբ վերադառնում է ամուսինը, այստեղ տեղի է ունենում առաջին ագորաֆոբիկ ռեֆլեքսը՝ կինը անգիտակցորեն հասկանում է, որ, երբ ամուսինը իր կողքին է, նա իրեն լավ է զգում:
8. Կինը սկսում է լուծել իր ներքին անգիտակցական կոնֆլիկտը՝ որևէ առիթ չտալով, որպեսզի ամուսինն իրենից հեռանա (ոչ ոք չի հեռանա հիվանդ կնոջից): Նա երկար ժամանակ պահպանում է ախտանիշը, քանի որ մտածում է, որ երբ ախտանիշն անցնի՝ ամուսինը կհեռանա նրանից:
Վախ վերահսկողությունը կորցնելուց - Մայրը այս դեպքում մտադիր է, որպեսզի որդին վատը չդառնա, սակայն այդ մտադրությունները ի վերջո բերում են հակառակ արդյունքի: Երեխան մեծանում է անընդհատ գտնվելով մտածմունքների մեջ` արդյոք ես վատը չեմ լինի: Այսպիսով, ձևավորվում է օբսեսիվ- կոմպուլսիվ բնավորություն, և երեխան ամբողջ կյանքի ընթացքում երկմտանքի մեջ է գտնվում՝ արդյոք այս կամ այն իրավիճակում նա վատը չէ: Եթե մարդու կյանքում որոշակի իրավիճակ է վրա հասնում, որտեղ նա իրեն վատ որդի կամ հայր կհամարի, նրա մանկական ներքին լարվածությունը մեծանում է, և այստեղ հոգեկանը օգնության է դիմում հանգամանքներին՝ պարան, դանակներ և այլն:
Եվ վերջում, ինչով է տարբերվում խուճապը տագնապից: Խուճապը անելանելի իրավիճակում հայտնվելու զգացումն է, իսկ տագնապը՝ երբ տարբեր խնդիրներ սկսում են ճնշել: